Najważniejsze informacje (kliknij, aby przejść)
Każdy z tych obiektów jest świadectwem historii miasta – pamięta pokolenia uczniów, nauczycieli i rodziców, a dziś, dzięki inwestycjom, odzyskał dawny blask, łącząc zabytkowy charakter z nowoczesnością.
Dlaczego te budynki są wyjątkowe?
IV LO przy ul. Świstackiego
Budynek powstał w latach 1909-1910 według projektu Maxa Berga (elewacja) i Fritza Behrendta (opracowanie projektu) dla przedwojennej szkoły żeńskiej. Berg jest postacią kluczową dla architektury Wrocławia - znany m.in. z projektu Hali Stulecia. To czyni budynek liceum nie tylko obiektem edukacyjnym, lecz także fragmentem dziedzictwa modernizmu miasta.
ZSZ nr 5 przy ul. Dawida
Zespół budynków szkolnych został wzniesiony w latach 1901-1903 (I etap) i 1907-1909 (II etap) jako „Szkoły Ludowe” na terenie dawnych „Pól Stawowych”. Autorem był m.in. Richard Plüddemann oraz Karl Klimm.
Budynek ma wyjątkowy styl – kremowa cegła (zamiast czerwonej) i renesansowe detale – co wyróżnia go wśród innych placówek edukacyjnych z epoki. Obiekt jest wpisany do rejestru zabytków.
ZSE-A przy ul. Worcella
Główny gmach powstawał w latach 1865-1868 według projektu miejskiego architekta Carla Johanna Christiana Zimmermanna. Późniejsze rozbudowy nastąpiły w latach 1912 i 1927.
Obiekt zlokalizowany jest na terenie historycznego układu urbanistycznego Przedmieścia Oławskiego, objętego ochroną konserwatorską. Wpisanie do Gminnej Ewidencji Zabytków potwierdza jego wartość historyczną i kulturową.
Remonty zabytkowych szkół we Wrocławiu
Prace (w zależności od placówki) obejmowały między innymi:
- modernizację elewacji, ocieplenie ścian i stropów, wymianę okien i drzwi,
- odnowienie sal gimnastycznych i przestrzeni dydaktycznych,
- instalację nowoczesnej wentylacji i zabezpieczeń przeciwwilgociowych,
- przywrócenie historycznych detali zgodnie z zaleceniami konserwatora zabytków.
Całkowity koszt inwestycji wyniósł około 14,5 mln zł, w tym 7,5 mln zł pochodziło z FEDŚ 2021-2027.
Modernizacje placówek przy ulicach Dawida, Worcella i Świstackiego to przykład połączenia szacunku do tradycji z inwestycją w przyszłość.
[fundProgram id=804086 withoutDescription=0]
Co się zmieniło?
Zespół Szkół Ekonomiczno-Administracyjnych przy ul. Worcella
Budynek B Zespołu Szkół Ekonomiczno-Administracyjnych zyskał nową elewację, przeprowadzono jego termomodernizację oraz – co szczególnie cieszy uczniów – całkowicie odnowiono salę gimnastyczną. Obiekt został docieplony, wyposażony w nowe okna i izolacje akustyczne.
Główny gmach, zaprojektowany przez Carla Johanna Zimmermanna, wzniesiono w latach 60. XIX wieku. Od 1872 r. mieściło się w nim Gimnazjum św. Jana. Sala gimnastyczna powstała w 1890 roku, a budynek B – w 1912. W latach 1968-1971 nadbudowano czwartą kondygnację budynku głównego, likwidując gzyms okapowy na elewacji frontowej.
Zespół Szkół Zawodowych nr 5 przy ul. Dawida
Nowe życie zyskał również budynek Zespołu Szkół Zawodowych nr 5. Przebudowano blok sportowy, wykonano termomodernizację i odnowiono elewację. Sala gimnastyczna - jasna i przestronna - stała się prawdziwą wizytówką szkoły.
Zespół budynków dawnej Szkoły Publicznej przy ul. J. W. Dawida powstał ok. 1903 roku, w czasie intensywnego rozwoju szkolnictwa we Wrocławiu. Kompleks tworzą: główny budynek dydaktyczny oraz sala gimnastyczna z częścią administracyjną.
Autorem projektu był Richard Klimm, współpracujący z architektem miejskim Richardem Plüddemannem. W odróżnieniu od popularnego wówczas stylu neogotyckiego, Klimm sięgnął po formy renesansowe, nadając obiektowi indywidualny charakter. Sala gimnastyczna, połączona z budynkiem administracyjnym pierwotnie pełniła funkcję domu mieszkalnego.
IV Liceum Ogólnokształcące przy ul. Świstackiego
Jako ostatni zakończył się remont w zabytkowym gmachu IV Liceum Ogólnokształcącego. W ramach prac wymieniono okna i parapety, zabezpieczono konstrukcję budynku, wykonano izolacje przeciwwilgociowe i odnowiono elewację. Efekt? Klasyczna architektura w nowoczesnej odsłonie.
Gmach liceum powstał na początku XX wieku według koncepcji Maxa Berga, dopracowanej przez Fritza Behrendta. Zbudowano go w technologii żelbetowej, z charakterystycznymi gładkimi pasami betonowymi zamiast ozdobnych detali na elewacji.
Modernizacje zostały przeprowadzone w ramach projektu unijnego „Modernizacja energetyczna wybranych zabytkowych budynków oświatowych w Gminie Wrocław”.
To doskonały przykład, że troska o zabytki to równocześnie inwestycja w edukację, kulturę i przyszłość miasta – miliony złotych zostały przeznaczone na zachowanie wyjątkowego charakteru tych miejsc, aby mogły służyć kolejnym pokoleniom.
